Jolien Persyn
Al van kleins af aan heb ik dieren rondom mij gehad. Ze zijn dus niet meer uit mijn leven weg te denken en ze hebben voor mij een grote invloed op de persoon die ik vandaag de dag ben. Ik heb altijd al een grote fascinatie gehad voor paarden. Hoewel ik in mijn jeugd nooit echt met paarden gewerkt heb, wist ik dat ik ooit op een dag een job zou vinden die mijn passie voor dieren en werken met mensen zou combineren.
Na mijn middelbare opleiding ben ik orthopedagogie gaan studeren in Kortrijk. Het werken en omgaan met mensen is iets dat ik met hart en ziel doe. Toen ik afstudeerde, mocht ik direct beginnen werken bij een tehuis voor volwassenen met een licht tot ernstig verstandelijke beperking. Daar ben ik ten volle beginnen beseffen dat werken met mensen hetgeen is wat ik het liefste doe, maar toch was er altijd iets wat ik miste. Iets waar ik mij ten volle in kon ontplooien. Om vol overgave op zoek te kunnen gaan naar dit element, nam ik afscheid van het tehuis waar ik mijn basis legde als werknemer in de hulpverlening. Enkele jaren geleden startte ik bij An-Sofie Coevoet. Zij is iemand die al van kleins af aan in de paardenwereld groot gebracht werd en mij het reilen en zeilen van en alles rond paarden kon leren. Het accent ligt hierbij op het trainen en verzorgen van wedstrijdpaarden. Door het contact met die paarden leerde ik hun gedrag correct in te schatten en er gepast op te reageren.
Naargelang de ervaringen rond en met paarden, zag ik dat er veel gereflecteerd kon worden van het paard naar mezelf toe. Net dat facet boeide mij enorm. Deze ervaringen leerden mij dat als je iets wil bereiken, je moet starten met jezelf. Indien je iets van het paard verlangt, moet je eerst bewust zijn over hoe je dit zal vragen aan het paard. Ik werd er bewust gemaakt over hoe ik handel en te werk ga.
Die grote passie wou ik niet enkel beperken tot een hobby of een bezigheid na het werk. Ik wou er mijn werk van maken. Ik werd vastberaden en wilde er mijn beroep van maken; ik zou mijn 2 passies , namelijk het werken met mensen en verzorgen van paarden, combineren. Ik startte de opleiding Hippotherapie in de Artevelde hogeschool en begon te werken als vrijwilliger bij een hippotherapeutisch centrum waar ze de verschillende facetten van hippotherapie aanboden. Zo kon ik mijn kennis nog meer verruimen en verzamelde ik veel bagage om mee te nemen naar mijn eigen hippotherapeutisch centrum.
En vandaag sta ik hier, als hippotherapeute in mijn eigen hippotherapeutisch centrum dat ik samen met An-Sofie uitbaat. Wat ik vooral geleerd heb uit de weg die ik tot nu toe aflegde: soms moet je durven springen in het onbekende, om dan uiteindelijk toch op een plaats te belanden waar je je thuis voelt.
An Sofie Coevoet
Geboren en getogen in Krombeke, met fervente paardenliefhebbers als ouders, kreeg ik de paardenmicrobe met de paplepel meegegeven. Doorheen de jaren ontwikkelde ik een gedrevenheid rond alles wat met deze dieren te maken heeft.
Doorheen het lesgeven kwam ik enkele keren in contact met personen met een beperking die graag wilden leren paardrijden. Het viel me op dat bij deze mensen de beleving van het paardrijden helemaal anders werd ervaren, wat me intrigeerde. Dergelijke ervaringen gaven aanleiding tot mijn studiekeuze in het hoger onderwijs. Ik koos voor de opleiding orthopedagogie omdat ik zeer graag met en rond mensen wilde werken. Mijn stages verliepen doorgaans bij jongeren met emotionele en psychologische problemen en/of gedragsmoeilijkheden en in het kader van jeugdcriminaliteit. Gedurende één van deze stages ontstond opnieuw een persoonlijk scharnierpunt in mijn leven; ik kwam in contact met hippotherapie.
Binnen de opleiding hippotherapie verdiepte ik me in elk facet van deze therapievorm. Mijn interesse was groeiende en voor de stage in het tweede opleidingsjaar trok ik naar het Elisabeth Curtis Centre in Groot-Brittannië. Hier werd mijn idee bevestigd dat het concept van hippotherapie in België eigenlijk nog in zijn kinderschoenen stond. In Groot-Brittannië leerde ik andere manieren om de therapie toe te passen en versterkte ik mezelf in het voeren van een coherent beleid inzake hippotherapie.